Paul’s benchmark for his spiritual progress was the goal Christ set forth for him, not what he had attained in comparison with others. Our achievements or the blessings of God upon our lives are not an accurate measure of our true spiritual state. Comparing ourselves with others who are not making much spiritual progress may lead to a false sense of security that we are on track spiritually.  Divine dissatisfaction is essential for spiritual progress. Our goal is what God wants for us, not what we want. We do not want to cling on to the good we know and rob ourselves of God’s best for our lives. 

At the onset of the year, it is helpful for us to evaluate the state of our spiritual life. Paul’s self-evaluation led to a resolve to do this one thing: “Forgetting what lies behind and straining forward to what lies ahead, I press on toward the goal for the prize of the upward call of God in Christ Jesus” (Philippians 3:13-14).

Similarly, in order for us to take hold of what God has in store for us, we need to:
•    Forget what lies behind – Let go of the past 
•    Strain forward to what lies ahead – Live in the present
•    Press on toward the goal – Look forward to the future glory 

LET GO OF THE PAST
To “forget what lies behind” does not suggest that we try to erase past mistakes and sins. It simply means that we refuse to allow the past to influence or deter us from living for the future. We cannot change the past, but we can learn from it.

Two aspects of the past that often hinder us from moving forward:

• Past Mistakes and Pain

Holding on to the things we have done wrong or hurtful things that have been done to us can keep 
us from experiencing the grace of God.  The past does not define our future. The blood of Jesus is 
more than sufficient to cover our sins and cleanse us from all unrighteousness. There is no pain so deep that God cannot heal. Nothing is beyond His ability to redeem or restore.

• Past Successes and Accomplishments

Constant reminiscing of past seasons of flourishing and achievements can keep us from looking forward to the greater things God has in store for us. When we keep looking back to the glory of yesteryears, it hinders us from being fully engaged in the present. The truth is our future will be better than our past and present because there are things God has prepared for those who love him that no eye has seen, no ear has heard, and no mind has conceived (1 Corinthians 2:9).

We cannot let our past overshadow what God is doing right now. What things in the past do you need to let go in order to live in the present and strain forward to what lies ahead? 

LIVE IN THE PRESENT 
Straining forward to what lies ahead requires focus, discipline, tenacity and perseverance. Paul uses the analogy of a runner in a race to illustrate the motivation for doing so.  A runner has only one goal i.e. to finish the race and win the prize. To keep up the pace and momentum, he cannot allow other pursuits to distract him from reaching his goal. Likewise, we are to be single-minded in the race marked out for us, seeking first the kingdom of God and His righteousness (Matthew 6:33) and training ourselves to be godly (1 Timothy 4:7). What are you doing to train yourself for godliness?

While physical training is of some value, Paul emphasizes that godliness has value for all things, holding promise for both the present life and the life to come (1 Timothy 4:8). 

LOOK FORWARD TO THE FUTURE GLORY
So, what is our ultimate goal in pressing on with such spiritual determination in the race?  The goal, as Paul states, is the prize of the upward call of God in Christ Jesus. When we reach the goal, we will receive the prize, the reward! Unlike the runner in the race who receives a perishable crown as the prize, we will be rewarded with an imperishable crown that will last forever (1 Corinthians 9:24-27). Our citizenship is in heaven (Philippians 3:20). If that is so, are you setting your mind on things above or on earthly things? (Colossians 3:2).  Is all your striving forward and pressing on toward the goal leading to this end?

God has not meant for you to run alone. Your fellow Calvarites are your team members, running alongside you to finish the same race of faith and to join in the work of building up the church. As we run together to fulfill His vision for Calvary Church to be a fountain head church, may the strength of our unity and impact of our influence be a powerful voice for the glorious gospel in this land.

展望未来，继续前行
喜乐是神与我们同在的明显证据。以平静安稳的信心，相信神主宰我们生命的每一个境遇，他所做的都是为了我们的益处和他的荣耀。我们的境遇可能变好，也可能变坏，但神的爱始终坚定不移。他可能会让我们经历艰难困苦，但我们确信，他的手保守着我们。因着他的信实，我们可以在主里喜乐 腓立比书 4:4），并时常赞美祂（诗篇 34:1).

在主里喜乐
使徒保罗在《腓立比书》中使用了16次“喜乐”和“欢欣”。这封写给腓立比人的信是保罗在罗马被监禁期间写的。尽管处境艰难，保罗仍然流露出对主的喜乐、盼望和信心。《腓立比书》被认为是圣经中最喜乐的一本书。保罗亲自见证了尽管经历痛苦和磨难，也可以喜乐。喜乐是一种选择。

以什么样的态度迎接新的一年将对我们产生巨大的影响。无论去年过得如何，我们都要以在主里喜乐作为 2024 年的开始，并以这种姿态作为全年的基调。未来的挑战可能会让喜乐显得不可能，结果或许也不符合我们的期望和标准。但在圣灵的帮助下，我们仍选择喜乐，因为我们知道，即使看不到神的手，我们仍能相信神的心意。

展望未来
如果我们让情势决定我们喜乐的程度，我们就很难满怀信心地展望未来的一年。我们无法完全接受神为我们准备的一切。神希望我们在信仰中走得更高，更深，更远。我们可以期待新的和更大的事，因为他总是为我们个人和教会预备更多。他不希望我们在与他同行的道路上维持现状，而是要像保罗那样继续前进，他说：“这并不是说我已经得着了，已经完全了，而是竭力追求，好使我可以得着基督耶稣要我得着的。”（腓立比书 3：12）

保罗灵性进步的基准是基督为他设定的目标，而不是他与其他人相比所取得的成就。我们的成就或神对我们生命的祝福并不能准确地衡量我们真正的属灵状态。与其他灵性进步不大的人比较，可能会让我们产生一种虚假的安全感，以为自己在灵性上已经步入正轨。神圣的不满是我们灵性进步的必要条件。我们的目标是神对我们的要求，而不是我们自己的要求。不要紧紧抓着我们所知道的美好，而剥夺了神对我们生命的最佳安排。

在新的一年开始之际，对我们的属灵生活进行评估是很有帮助的。保罗的自我评价促使他下定决心要做这样一件事：“忘记背后，努力前面的事，向着目标竭力追求，为要得着　神在基督耶稣里召我往上去得的奖赏。”（腓立比书3:13-14）

同样，为了把握神为我们预备的一切，我们须要：

• 忘记背后——放下过去 
• 努力前面的事——活在当下
• 向着目标竭力追求—— 展望未来的荣耀

放下过去
 “忘记过去”并不意味着我们要抹去过去的错误和罪过。它只是意味着我们拒绝让过去影响或阻止我们为未来而活。我们无法改变过去，但我们可以从中吸取教训。

过去的两个方面常常阻碍我们前进：

• 过去的错误和痛苦

执着于自己做错的事或别人对我们所做的伤害，会让我们无法经历神的恩典。过去并不能决定我们的未来。耶稣的宝血足以遮盖我们的罪，洗净我们一切的不义。没有什么痛苦是神无法治愈的。没有什么是他无法救赎或恢复的。

• 过去的成功和成就

不断回忆过去的辉煌和成就，会让我们无法展望神为我们准备的更伟大的事。当我们不断回顾过去的辉煌，就会阻碍我们全身心地投入现在的生活。事实上，我们的未来会比我们的过去和现在更好，因为神为爱他的人所预备的，是眼睛未曾见过，耳朵未曾听过，人心也未曾想到的。（哥林多前书 2:9）

我们不能让我们的过去掩盖神现在正在做的事情。为了活在当下并努力向前，你须要放下过去的哪些事情？

活在当下
努力前面的事需要专注、纪律、坚韧和毅力。保罗用赛跑者的比喻来说明这样做的动机。赛跑的人只有一个目标，就是完成比赛并赢得奖品。为了保持步伐和动力，他不能让其他追求分散他的注意力，影响他达到目标。同样，我们也要一心一意地奔跑那摆在我们面前的赛程，先求神的国和他的义（马太福音 6：33），操练自己达到敬虔的地步（提摩太前书 4：7）。你正在做什么来训练自己敬虔呢？

“因为操练身体，益处还少；保罗强调唯独操练敬虔，凡事有益，享有今生和来世的应许。”（提摩太前书 4：8）

展望未来的荣耀
那么，我们在赛跑中以这种属灵的决心坚持下去的最终目标是什么呢？正如保罗所说，我们的目标是神在基督耶稣里从天上呼召我们去得的奖赏。当我们到达终点时，我们就会得到奖赏！与赛跑者所得到的奖赏，那终会坏的冠冕不同，我们得到的奖赏是永远不朽坏的冠冕（哥林多前书 9：24-27）。我们是天上的公民（腓立比书3：20）。既然如此，你们思念的，是天上的事，还是地上的事呢？（歌罗西书 3：2）。你朝前方所努力的和向着目标竭力追求的，都是为了这个目标吗？

神并不是要你独自奔跑。你的加略山同伴就是你的团队成员，他们与你并肩奔跑，完成同样的信心赛跑，参与建设教会的工作。当我们一起奔跑实现祂对加略山教会成为泉源教会的愿景时，愿我们合一的力量和我们的影响力在这片土地上为荣耀的福音发出强而有力的声音。
 

MENANTI, TERUSKAN MARA
Sukacita adalah bukti nyata kehadiran Tuhan bersama kita. Ia adalah keyakinan yang tenang bahawa Tuhan berdaulat atas setiap situasi kehidupan anda dan Dia mengerjakan segala-galanya untuk kebaikan kita dan kemuliaan-Nya. Situasi kita mungkin berubah menjadi lebih baik atau buruk tetapi kasih Tuhan tetap teguh. Dia mungkin mengizinkan kita melalui kesusahan tetapi kita boleh yakin bahawa Dia sentiasa memimpin kita. Disebabkan kesetiaan-Nya yang tidak pernah gagal, kita boleh bersukacita dalam Tuhan (Filipi 4:4) dan selalu memuji Dia (Mazmur 34:1).

BERSUKACITALAH DALAM TUHAN
Rasul Paulus menggunakan perkataan “sukacita” dan “bersukacita” enam belas kali dalam kitab Filipi. Surat kepada jemaat Filipi ditulis semasa beliau dipenjarakan di Roma. Meskipun berada dalam keadaan yang sulit, Paulus tetap penuh sukacita, pengharapan, dan yakin kepada Tuhan. Filipi dikatakan sebagai buku yang paling menyenangkan dalam Alkitab. Contoh Paulus adalah kesaksian bahawa sukacita mampu wujud walaupun dalam kesakitan dan penderitaan. Sukacita itu suatu pilihan. 

Sikap kita mendekati tahun baru boleh membuat perbezaan yang besar. Tidak kira baik buruknya tahun yang lalu, kita ingin memulakan 2024 dengan bersukacita dalam Tuhan dan membiarkan sikap ini menetapkan arah sepanjang tahun. Cabaran di masa hadapan mungkin menyebabkan sukacita agak mustahil. Tetapi dengan bantuan Roh Kudus, kita akan membuat pilihan untuk bersukacita kerana kita tahu kita boleh mempercayai hati-Nya walaupun tidak dapat mengesan tangan-Nya.

MEMANDANG KE HADAPAN
Jika kita membiarkan situasi menentukan tahap kegembiraan kita, kita akan menghadapi kesukaran untuk menantikan tahun depan dengan iman. Kita tidak dapat menerima dengan sepenuhnya apa yang Tuhan sediakan untuk kita. Tuhan ingin membawa kita lebih tinggi, lebih mendalam, dan lebih jauh dalam iman dan perjalanan kita didalam-Nya. Kita boleh mengharapkan perkara yang baru dan yang lebih hebat pada masa hadapan kerana Dia sentiasa menyediakan sesuatu yang lebih untuk kita, secara individu dan sebagai satu jemaat. Dia tidak mahu kita kekal status quo dalam perjalanan kita bersama-Nya tetapi mahu kita terus mara seperti Paulus yang berkata, “Bukan seolah-olah aku telah memperoleh hal ini atau telah sempurna, melainkan aku mengejarnya, kalau-kalau aku dapat juga menangkapnya, karena aku pun telah ditangkap oleh Kristus Yesus” (Filipi 3:12).

Tanda aras Paulus untuk kemajuan rohaninya adalah matlamat yang ditetapkan Kristus untuknya, bukan pencapaiannya sendiri berbanding dengan orang lain. Pencapaian kita atau berkat Tuhan atas kehidupan kita bukanlah ukuran yang tepat keadaan rohani sebenar kita. Membandingkan diri kita dengan orang lain yang tidak berapa maju secara kerohanian mungkin menyebabkan kita salah anggap kita selamat di jalan yang betul secara rohani. Ketidakpuasan ilahi adalah wajib untuk kemajuan rohani. Matlamat kita adalah kehendak Tuhan untuk kita, bukan kehendak kita sendiri. Kita tidak ingin berpegang teguh pada hal-hal baik yang kita ketahui dan merampas hal-hal terbaik dari Tuhan bagi hidup kita. 

Pada permulaan tahun, adalah berguna bagi kita menilai keadaan kehidupan rohani kita. Penilaian diri Paulus membawa kepada satu tekad melakukan satu-satunya perkara: “Aku melupakan apa yang telah di belakangku dan mengarahkan diri kepada apa yang di hadapanku, dan berlari-lari kepada tujuan untuk memperoleh hadiah, yaitu panggilan sorgawi dari Tuhan dalam Kristus Yesus” (Filipi 3:13-14).

Begitu juga, agar kita dapat mencapai segala yang Tuhan sediakan untuk kita, kita harus:

• Lupakan apa yang ada di belakang – Lepaskan masa silam 
• Gigih menghadapi apa yang ada di hadapan – Hidup pada masa kini
• Terus mara ke arah matlamat – Menantikan kemuliaan masa hadapan

LEPASKAN MASA SILAM

“Lupakan apa yang ada di belakang” tidak bermaksud kita cuba memadamkan kesilapan atau dosa masa dahulu. Ia hanya bererti kita tidak membenarkan masa dahulu mempengaruhi atau menghalang kita daripada hidup untuk masa hadapan. Kita tidak boleh mengubah masa lalu, tetapi kita boleh belajar daripadanya.

Dua aspek masa silam yang sering menghalang kita terus maju:

• Kesilapan dan Kesakitan Masa Silam

Berpegang pada kesilapan yang telah kita lakukan atau perkara yang menyakitkan hati kita boleh menghalang kita daripada menikmati kasih karunia Tuhan. Masa lalu tidak menentukan masa hadapan kita. Darah Yesus lebih dari mencukupi untuk menutupi dosa-dosa kita dan menyucikan kita dari segala ketidakbenaran. Tiada kesakitan yang begitu mendalam  sehinggakan Tuhan tidak dapat menyembuhkan. Tiada yang melampaui kemampuan-Nya untuk menebus atau memulihkan. 

• Kejayaan dan Pencapaian Di Masa Lalu

Sentiasa mengingati kejayaan dan pencapaian musim lalu boleh menghalang kita daripada menantikan perkara lebih besar yang Tuhan sediakan bagi kita. Jikalau kita senantiasa mengenang kemuliaan masa dahulu, kita terhalang daripada melibatkan diri sepenunhya dalam masa kini. Hakikatnya, masa hadapan kita lebih baik berbanding masa dahulu dan sekarang kerana Tuhan telah menyediakan untuk mereka yang mengasihi Dia, perkara yang tidak pernah dilihat oleh mata, dan tidak pernah didengar oleh telinga, dan yang tidak pernah timbul di dalam hati manusia (1 Korintus 2:9). 

Kita tidak boleh membenarkan masa silam membayangi apa yang Tuhan lakukan sekarang. Perkara apakah pada masa lalu yang perlu anda lepaskan agar dapat hidup pada masa kini dan teruskan mara menuju apa yang akan datang?
    

    
HIDUP PADA MASA KINI

Terus mara menuju apa yang berada di hadapan memerlukan fokus, disiplin, ketabahan dan ketekunan. Paulus menggunakan analogi seorang peserta dalam pertandingan berlari untuk menggambarkan motivasi untuk berbuat demikian. Pelumba hanya ada satu matlamat, iaitu menamatkan perlumbaan dan memenangi pingat. Agar dapat mengekalkan kelajuan dan momentum, dia tidak boleh membenarkan perhatiannya dialih. Demikian juga, kita harus melibatkan diri kita dalam perlumbaan yang ditentukan untuk kita dengan sepenuh jiwa raga, mencari dahulu Kerajaan Tuhan dan kebenaran-Nya (Matius 6:33) dan melatih diri kita beribadah(1 Timotius 4:7). Apakah yang anda lakukan untuk melatih diri anda untuk kesalihan?

Walaupun latihan jasmani ada manfaat tertentu, Paulus menekankan bahawa kesalihan bermanfaat untuk segala-galanya, mengandungi janji untuk kehidupan sekarang biarpun kehidupan yang akan datang (1 Timotius 4:8).
    

    
NANTIKAN KEMULIAAN MASA HADAPAN

Jadi, apakah matlamat utama kita untuk terus mara dengan keazaman rohani sebegitu dalam perlumbaan tersebut? Matlamat, seperti yang dinyatakan Paulus, adalah anugerah panggilan syurgawi Tuhan dalam Yesus Kristus. Apabila kita mencapai matlamat, kita akan menerima anugerah tersebut, ganjaran! Berbanding dengan pelari dalam perlumbaan yang menerima mahkota yang fana, kita dianugerahkan mahkota yang abadi (1 Korintus 9:24-27). Kewargaan kita di dalam syurga (Filipi 3:20). Jika demikian, adakah fikiran anda ditetapkan pada perkara di atas atau perkara duniawi? (Kolose 3:2). Adakah segala usaha anda untuk tetap mara mencapai matlamat membawa kepada matlamat ini?
    

Tuhan tidak bermaksud untuk anda berlari bersendirian. Sahabat keluarga Calvary merupakan ahli pasukan anda juga, berlari bersama anda untuk menamatkan perlumbaan iman yang sama dan untuk menyertai kerja membangunkan jemaat. Sambil kita bersama memenuhi visi-Nya untuk Gereja Calvary menjadi gereja mata air pancutan, semoga kekuatan kesatuan dan kesan pengaruh kita menjadi suara yang kuat untuk Injil yang mulia di negara ini.